TARİHÇE:
Altunhisar’la ilgili ilk bilgiler M.Ö. yıllara dayanmaktadır. Bergama krallığı kayıtlarında Altunhisar’ ın ismi Antigu olarak geçmektedir. Altunhisar ve çevresi, Niğde ili Bor ilçesine bağlıyken 3644 Sayılı Kanun ile ilçe statüsüne kavuşmuş olup, 14/08/1991 tarihinde ilçe teşkilatı kurulmuştur.
Eskiden beri önemli bir yerleşim merkezi olan Altunhisar;Selçuklu Devletinin kurucusu Kutalmış oğlu Süleyman Şah zamanında Konya ve Niğde illeri ile birlikte Türk topraklarına katılmış olup,tarihte Anduğu ve Ortaköy adları ile anılır.
Anduğu Selçuklulardan sonra Niğde ili ile birlikte Karamanoğulları beyliğinin idaresine geçmiştir.
Karamanoğlu İbrahim Bey hükümdarlığında;memleketi oğulları ve akrabaları arasında bölüştürürken Anduğu’yu İsmail Bey’e vermiştir .İlçe Merkezinde Karamanoğlu Yakup Bey’e ait bir camii,caminin yanı başında hala halkın hizmetinde bir çeşme bulunmaktadır.Önce Yıldırım Beyazıt ardından da Fatih Sultan Mehmet zamanında Osmanlılara geçmiş olan Altunhisar’a bu çağlarda Ortaköy denilmektedir.
Yakın zamana kadar kaza merkezi olan Ortaköy adını tekrar Anduğu olarak görüyoruz. 1732 yılındaki bir fermanla Sefer-i Hümayun için Niğde sancağından istenen 150 devenin % 5’i Anduğu kazası tarafından verilmiştir.
Evliya Çelebi Seyehatnamesinde (Cilt 3,sayfa 191) Bor’dan Aksaray’a giderken geçtiği Ortaköy’den ‘Bir vasii ve mahsuda ova olup; bağ,bahçe,camii,mescit ile abeste mamur bir kazadır. Bu karyeye bağlı 36 pare nahiye ve köyleri vardır.’Şeklinde sözeder.
Çok eski bir tarihe sahip olan Altunhisar 250 yıl öncesinde Anduğu vilayeti,100 yıl öncesinde kaza merkezidir.1910 yılında belediye teşkilatına kavuşan Altunhisar 1928 yılında nahiye olmuştur.
1956 yılında Ortaköy isminin, güneyindeki verimli Altıntaş Ovasından dolayı Altunhisar olduğunu görmekteyiz.Belde 3644 Sayılı Kanunla 1991 yılında İlçe statüsüne kavuşmuştur.
İLÇENİN COĞRAFİ DURUMU VE İKLİMİ:
Altunhisar İlçesi Niğde İlinin bir ilçesi olup, yurdumuzun İç Anadolu Bölgesinde yer almaktadır. Doğusunda Niğde İl Merkezi, batısında Emirgazi İlçesi (Konya), güneyinde Bor İlçesi (Niğde), kuzeyinde Çiftlik İlçesi (Niğde), kuzeybatısında Aksaray İli ile komşudur. Altunhisar ilçesinin kuzeyi dağlarla çevrilidir. Altunhisar İlçe Merkezinin rakımı 1.050 metredir. İlçenin arazisi yüksek ovalar ve platolardan oluşmaktadır. En önemli ovası Altunhisar Ovasıdır. Altunhisar Ovası ilçenin güney ve batısını kaplamaktadır. İlçenin kuzeybatısında volkanik Hasan Dağı, kuzeyinde Melendiz Dağları bulunmaktadır. İlçede mevcut akarsu ve göl bulunmamaktadır. Ancak yeraltı su kaynakları bakımından zengindir. Altunhisar Ovası yeraltı kuyu suları ile sulanmaktadır. İlçenin tek akarsu yatağı olarak görülen, ancak yazın suları tükenen Melendiz Suyu üzerinde sulama amaçlı Altunhisar Barajı bulunmaktadır. İlçenin içme suyu son zamanlara kadar kaynak sularından karşılanmakta iken bu su yetersiz kalmıştır. Kaynak suyuna yeraltı suyu takviye edilerek içme suyu temin yoluna gidilmiştir. Hasan Dağı volkanik bir dağ olduğu için civarındaki suları asitli ve kükürtlüdür. Bu sulardan faydalanılamamaktadır. İlçede karasal iklim hakimdir. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve kar yağışlıdır. Yağmurun en fazla yağdığı iklim ilkbahardır. Hasan dağının eteklerinde meşelik araziler mevcuttur.
Nüfusun tamamına yakını tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Ticaretle veya başka işlerle uğraşanlar bir taraftan da tarım işlerini devam ettirmektedirler. İlçe nüfusunun bir kısmı ise çeşitli il veya yabancı ülkelerde çalışarak geçimini sağlamaktadır.
İDARİ DURUM :
Altunhisar ve çevresi, Niğde ili Bor ilçesine bağlıyken 3644 Sayılı Kanun ile ilçe statüsüne kavuşmuş olup, 14/08/1991 tarihinde ilçe teşkilatı kurulmuştur. Altunhisar ilçesine bağlı 2 köy ve 6 kasaba bulunmaktadır.
Merkeze bağlı yerleşim birimlerinden altısının belediye teşkilatı vardır.
İlçe merkezi, kasaba ve köyleri hafif engebeli arazi üzerine kurulmuş olup, toplu yerleşim özelliğine sahiptir. Ayrıca ilçe merkezi, kasaba ve köylerinde büyükbaş ve küçükbaş hayvan yetiştiricileri ilkbahar ve yaz mevsimlerinde hayvanlarını daha iyi otlatabilmek için yerleşim birimlerine 5–15 km uzaklıktaki yaylalara ve yerleşim birimi sınırları içindeki mera konumunda bulunan ova üzerinde kurulmuş obalara göç etmektedirler.
SOSYAL DURUM :
İlçemiz genelinde evlerin yapı tarzı taş duvar ve yığma binalardan oluşmaktadır. Son yıllarda yapılan binalar betonarme tarzda olup çok katlı binaların yapılması artmaktadır.
İlçede 1 adet sağlık ocağı ve 30 yataklı Devlet Hastanesi bulunmaktadır.
İlçe güvenliği ilçe jandarma ve polis teşkilatı tarafından sağlamaktadır. İlçede fazla olay olmamaktadır. Aile yapısı ataerkildir.
İlçe halkının başlıca gelir kaynağı olan tarım ve hayvancılık yapı tarzlarını da etkilemiş; standart ev bölümleri olan 2–3 oda, mutfak ve salon dışında, depo ve hayvan barınakları eklentileri ile zemin alanı genişlemiştir.
Toplu Konut İdaresi tarafından 6 blokta, 96 dairelik yeni apartman yapımı 2006 yılı sonunda tamamlanmıştır.
İlçe halkı genel olarak tarım ve hayvancılıkla uğraştığı için günlük yaşam bu işlerin yapılması ile geçmektedir.
Düğünler ve bayramlar halkın bir araya geldiği çeşitli eğlencelerin yapıldığı önemli günlerdir.
EĞİTİM VE KÜLTÜR DURUMU :
İlçede okul durumu:1 lise, 3 İlköğretim okulu bulunmaktadır. İlçede öğrenci yurdu açılmış olup, yatılı 100 öğrenciye hizmet vermektedir. İlçede kız ve erkekler aynı oranda okumaktadır. Yüksek öğrenime istenilen düzeyde katılım sağlanamamaktadır. İlçede okuma yazma oranı %85 civarındadır. Halk Eğitim merkezi, Anaokulu bulunmaktadır.
EKONOMİK DURUM :
Altunhisar ilçesi ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalı olarak gelişme göstermektedir. İlçe halkının geçim kaynağını birinci olarak çiftçilik oluşturmaktadır.
İlçe genelinde tarım arazilerinin büyük bir bölümü sulanamadığından, bu tarım arazilerinde kuru tarla ziraati yapılmakta ve en çok buğday yetiştirilmektedir. Patates yetiştiriciliği yapan çiftçilerimiz giderek artmaktadır. Patates tarımı yapılan arazi büyüklüğü de 5.000 dekarı geçmiştir. Patates yetiştiriciliği yapan şirketlerle ortak yetiştiricilik yapan çiftçilerimizde bulunmaktadır.
Altunhisar ilçe merkezi halkının gelir kaynakları arasında önemli bir yeri de kavak ağacı yetiştiriciliği almaktadır. Kapama meyve bahçelerinin veya sebze alanlarının etrafına bir veya iki sıra halinde kavak dikimi yapılmaktadır.
Bodur elma yetiştiriciliği son yıllarda giderek artmaktadır. Uni-tarım şirketi 4.000 dekar arazide meyve bahçesi tesis etmiştir. Nas Tarım, Sas Tarım, Özler Tarım, Mutaş Tarım Fidanlığı, Mutaş Tarım, Hasgül Tarım, Detay Tarım da İlçemiz sınırları içinde meyvecilik alanında faaliyet göstermektedir. Meyve üreticisi çiftçilerimizde bodur ve yarı bodur elma bahçesi tesis etmektedir.
Hayvancılık ilçe halkının büyük bir bölümü tarafından yapılmaktadır. Geçim kaynakları arasında önemli bir yere sahiptir. Son yıllarda yurt dışından kültür ırkı büyükbaş hayvan ve damızlık koç getirilmesi ile hayvancılık ilçe genelinde gelişme göstermektedir.
Büyükbaş ve küçükbaş hayvanların yıllık olan aşıları ile yaygın olarak görülen hastalıklarla ile ilgili aşılar İlçe Tarım Müdürlüğü teknik elemanları tarafından yapılmaktadır.
İlçemizde sadece Ziraat Bankasının şubesi bulunmaktadır.
İlçemizde Ziraat Odası Başkanlığı bulunmaktadır.
İlçemizde tarımsal sanayi kuruluşu olarak bir adet un fabrikası ve bir süt mandırası bulunmaktadır.
HABERLEŞME VE ULAŞIM DURUMU :
İlçe merkezi ve bağlı köy ve kasabalarda telefon şebekesi kurulu olup, telefon haberleşmesi yönünden sorun yoktur. İlçe halkı televizyon yayınlarını izleyebilmektedir. Ayrıca internet bağlantısı için gerekli telefon hattı da mevcuttur. Bazı Kamu kurum ve kuruluşlarında ADSL internet erişimi mevcuttur. İlçe merkezine günlük gazete gelmektedir. İlçemiz Niğde merkeze 35 km., Bor İlçesine 20 km. uzaklıktadır. Ulaşım yönünden herhangi bir sorun yoktur. Köy yolları dahil olmak üzere yolların tamamı asfalttır.
ARAZİNİN TOPOĞRAFYASI VE TOPRAĞIN YAPISI :
İlçemiz güneyi ovalık olup, kuzey tarafı dağlıktır. Güney tarafı ovalık olmasına karşın, yer yer % 15’e varan meyilli kısımlar bulunmaktadır. Bu kısımlarda toprak genellikle 2-5. Sınıf arasındadır. Bu kısımlarda 4-5. Sınıf arazilere çok az rastlanır. Genellikle 2. Ve 3. Sınıf arazilerdir. Dağlık kesimlerde hem meyil artar, hem de arazinin sınıflandırılması açısından değeri düşer. Dağlık kesimlerde tarımda kullanılabilecek arazi azdır. Toprak yapısı killi-tınlı olup, yöresel farklılıklar gösterir. Güneybatısında toprak killi-kireçli, kuzey ve doğusunda killi-kumlu veya killi-tınlı toprak tekstürü gösterir. Toprak tekstürü ve horizonları dikkate alındığında ovalık kesimin toprak teşekkülü horizonlar itibari ile tamamlanmış fakat A0 ve A1 açısından henüz yeterli olmadığından yetiştiricilikle ilgili bazı sorunlarla karşılaşılmasında etkendir. Dağlık kesimde toprak teşekkülü devam etmekte olup, A horizonu az teşekkül etmiş olup, B horizonu yeterli değildir. Toprak derinliği güney kesimlerde 50 cm. olup, bu derinlik solum dediğimiz A ve B horizonlarını kapsar. Dağlık kesimlerde toprak derinliği 10-40 cm. arasında değişir.
ARAZİNİN KULLANIM DURUMUNA GÖRE DAĞILIMI
Altunhisar ilçesi 502.850 dekar yüzölçümüne sahiptir. Bu arazinin 247.450 dekarı tarım arazisi, 27.340 dekarı orman arazisi, 119.180 dekarı çayır-mera arazisi, geriye kalan 108.880 dekarı ise tarım dışı arazidir.
İlçemizin tarım arazisi olarak kullanılan 247.450 dekar arazinin yıllara göre kuru tarımda ve sulu tarımda kullanılan miktarları aşağıya çıkarılmıştır :
YIL KIRAÇ ARAZİ (da) SULU ARAZİ (da)
2004 211.040 36.410
2005 209.860 37.590
2006 206.860 40.590
Sulu tarım arazilerinin devlet ve halk tarafından sulanma durumlarının yıllara göre dağılımı aşağıya çıkarılmıştır :
YIL DEVLETİN SUL. (da) HALKIN SUL. (da)
2004 15.760 20.650
2005 16.390 21.200
2006 16.390 24.200
Tarım arazisi olarak kullanılan 247.450 dekar arazinin 222.910 dekarı tarla arazisi, 13.580 dekarı meyve bahçesi, 2.660 dekarı sebze arazisi, 8.300 dekarı bağ arazisidir.
İlçemizde tarla bitkileri olarak hububatgillerden en çok buğday, arpa ve çavdar yetiştirilmektedir. Baklagillerden fasulye ve nohut tarımı, sanayi bitkilerinden patates tarımı ve az da olsa şeker pancarı tarımı, yem bitkilerinden yonca,fiğ ve silajlık mısır tarımı, tarla sebzeleri olarak kuru soğan ve sarımsak tarımı da az da olsa yapılmaktadır.
İlçemizde sebze tarımında en çok üretilenler sırası ile fasulye, domates, karpuz, taze soğan ve kavundur.
Meyve yetiştiriciliğinde birinci sırayı elma yetiştiriciliği almaktadır.
İlçenin Tarihi :
Bor İlçesinin tarihi, tarih öncesi devirlere kadar uzanmaktadır.
Bölge sırasıyla, Hitit’lerin, Frigya’lıların, Pers’lerin ve Roma’lıların eline geçmiştir. Daha sonra uzunca bir süre Bizans yönetiminde kalmasına müteakip, Selçuklular’ın önemli idari ve askeri şehirlerinden biri olmuştur. Selçuklulardan sonra bölge 11. yy.da Ertane ve Karamanoğulları arasında paylaşılmıştır. 1470 yılında Osmanlı idaresine geçmiştir. Bu tarihten sonra 454 yıl Osmanlı yönetiminde kalmıştır.
Cumhuriyet devrinde idari bölümler yeniden düzenlenince Bor; ilçe haline getirilerek Niğde’ye bağlanmıştır. Bor; Hititçe ve Frigce’de bulunan Boris kelimesinden alıntıdır. Boris; surlarla çevrili, bölge beyinin konağı anlamına gelir. Bir başka anlamı ise yeşillik ve bolluktur.
İLÇENİN COĞRAFİ DURUMU :
Coğrafi konumu itibariyle İç Anadolu’nun güneyinde yer alan Bor’un yüzölçümü 1354 km2’dir. Kuzeydoğusunda Niğde, Doğuda Çamardı, Batıda Ereğli ve Karapınar, Güneyde Ulukışla, Kuzeyde ise Aksaray ve Altunhisar ile çevrilidir. Kuzeybatısında Hasan dağı, Okçu dağları; Doğusunda Aladağlar ve Demirkazık tepesi yükselir. Bölge Doğuya doğru uzanan bir yayla, Güneye ve Batıya doğru genişleyip uzayan bir ova konumundadır. Bor’un denizden yüksekliği 1100-1150 m.dir.
İlçenin iklim özelliği olarak İç Anadolu bölgesinin sıcak step iklimi hüküm sürer. Sıcak ve kurak bir yaz, az yağışlı yumuşak bir sonbahar, soğuk bir kuş ve kısa bir ilkbahar göze çarpar. Yağış en fazla ilkbaharda görülür. Yıllık sıcaklık ortalama 12 derece, yağış ortalaması 334 mm.dir.
İLÇENİN NÜFUS DURUMU :
İlçenin 2002 yılında toplam nüfusu 63.020’dir. Nüfusun 29.804’ü İlçe merkezi, 33.216’sı kasaba ve köylerde yaşamaktadır.
İlçe merkezine bağlı 5 kasaba ile 21 adet köy bulunmaktadır.
İLÇENİN ULAŞIM DURUMU :
İlçe merkezine en yakın köy 4 km. ile Okçu, en uzak köy ise 67 km. ile Obruk köyüdür. İlçenin köy ve kasabalarıyla olan bütün yolları asfalt olup, ulaşım sorunu bulunmamaktadır.
İLÇENİN SORUNLARI :
Bor ilçesinin tarım ve hayvancılık ile ilgili sorunları şu şekilde sıralanabilir.
1) Emen Ovasının Islahı
2) Akaya Barajı Suyunun Temizlenmesi
3) İlçede Yarı Bodur Elmacılığın Yaygınlaştırılması
4) Süt Fabrikasının Kurulması
5) Kırsal Kalkınma Projelerinin Uygulanması
6) Meteoroloji İstasyonu Kurulması
7) Sulama Sularının Beton Kanaletlere Alınması
8) Bölge Hayvancılığına Faizsiz veya Düşük Faizli Kredi Temini
9) Pedigre Çalışmaları
10) Çiftçi Malları Koruma Kanunu
11) İlçe Müdürlüğüne Lojman ve Çiftçi Eğitim Merkezi Yapılması
12) Tarım Alanlarının Kullanımı
13) Çevre Kirlenmesi
14) Sunu Tohumlama Çalışmaları
İLÇEYE AİT TARIMSAL BİLGİLER
- Ziraat Yapılan Arazi Miktarı |
56.925 |
- Mer’a arazisi |
58.833 |
- Orman Arazisi |
3.041 |
- İşe Yaramaz Arazi |
24.462 |
- Sulu Arazi |
15.161 |
- Taban Arazisi |
343 |
- Kıraç Arazi |
41.421 |
- Tarla Arazisi |
48.744 |
- Meyvelik |
5.442 |
- Sebzelik |
1.494 |
- Bağlık |
1.245 |
ÇAMARDI İLÇESİ TARİHÇESİ
M.Ö. 3000-2000 yıllarını kapsayan eski tunç devrinde Çamardı ve çevresinin önemli bi yerleşim bölgesi olduğu,Çamardı-Celaller Köyü civarındaki Göltepe-Kestel ören yerinde yapılan arkeolojik kazılar sonucunda anlaşılmıştır.
Türklerin Çamardı ile ilk teması M.S. 1000 yıllarından sonra Melikşah zamanındadır. Bölgenin Selçuklular tarafından fethedilmesi(1166) II. Kılıçarslan dönemine rastlar. İlçemizin de bulunduğu bölgeler kesin olarak 1471 yılında Fatih Sultan Mehmet tarafından Osmanlı topraklarına katılmıştır. 1869 Konya Vilayet Şahnamesi,XIX.asırın ortalarında Niğde merkez kaza ve nahiyelerinde 1.235.673 kuruş gelir elde edildiğini ve bu gelirin 1/3 ünün Maden’den(Çamardı) verildiği belirtilmektedir.1899 Konya Vilayet Şahnamesi Bereketli Dağı’nda kurşun madeni bulunduğunu kaydetmektedir. Yılda ortalama 200 hiyye kurşun elde edilen ocakların sayısı fazla olmakla birlikte en önemlileri Haziren ve İlacı Bor idi.
ÇAMARDI ADININ KAYNAĞI
Niğdeye 65 km mesafedeki ilçenin bilinen adı Çamardıdır. Tarihte bazen Şamardı bazen Maden bazen de Bereketli olarak anılmıştır. Dağınık ve ormanlık bölgenin yakınında olduğu için bu ismi aldığı rivayet edilmektedir.
COĞRAFİ KONUM
Çamardı İç Anadolu Bölgesi’nin güneydoğusunda,Orta Toroslar’ın kuzeye doğru kıvrılan kolu Aladağlar’ın batısında,Niğde’nin güneydoğusunda,İç Anadolu Bögesi ile Akdeniz Bölgesi arasında 37-38 Kuzey enlemleri ile 33-34 Doğu meridyenleri arasında yer almaktadır. Çamardı 1604 m yükseklik ile Niğde’nin en yüksek rakımlı ilçesidir.
DAĞLAR
Çamardı ilçesinin her tarafı dağlarla kaplıdır. Batıda Kepez Dağı,Üçkapılı Dağları(2000 m),doğusunda ise Aladağlarla çevrilidir. Sadece güneye Kamışlı boğazı ile açılan üç yönü kapalı bir yarı havza şeklindedir.
Aladağlar ilçe için çok önemli bir tabiat harikasıdır. Orta Toroslarda 1024 km 2 ‘lik bir alanı kaplar. Yaklaşık 50 km uzunluğunda,25-30 km genişliğindedir. İlçenin doğusunda olup Kayseri ve Adana illeriyle olan sınırı belirler.
Çamardı 1604 m yükseklik ile Niğde’nin en yüksek rakımlı ilçesidir. Ulukışla ile birlikte ilin en dağlık ve dalgalı arazisine sahiptir.
Kuzeyde 1720 m yükseklikte Bulduruş mevkii,akarsuların kuzeye ve güneye dağıldığı bir geçittitr. Güneye doğru uzanan Ecemiş Vadisi ve bu vadinin kolları Eynelli,Karapınar,Mahmatlı Vadileri ve diğer küçük dere boyları daha çok elma,buğday,fasulye ziraatının yapıldığı sulu tarım alanlarıdır. Büyük bir bölümü ilçe sınırları içinde olan Aladağlar,Alp-Himalaya kıvrım dağları kuşağındadır.
Aladağlar ortalama 3500 m yüksekliğinde bindirmeli bir yapıya sahiptir. Ecemiş Vadisi ile Baramaza Vadisi arasında yükselen Aladağlarda tabaka eğim ve dağılımları genel olarak güney-doğu yönlüdür. Aladağlar üzerinde başlıca üç yükselti grubu bulunmaktadır. En kuzeyde Demirkazık (3750 m),orta kesimde Kızılkaya (3725 m) ve Kaldı Dağı (3688 m) bulunmaktadır.
AKARSULAR
İlçenin doğusu tamamıyla Aladağların sarp yamaçları ile kaplıdır. İlçede dağlık alanların geniş yer kaplaması ve yükselti nedeniyle bol yağış alması sık bir akarsu ağının oluşmasına sebep olmuştur. Bunların en önemlisi Ecemiş Çayı ve bu çayla birleşen,çoğu ilkbaharda karların erimesiyle çoğalan,yazın azalan küçük derelerden meydana gelmektedir. Niğde’nin akarsu bakımından en zengin ilçesidir.
GÖLLER
Çamardı ilçesi göller bakımından fakirdir. Aladağlar üzerinde buzulların aşınması ile oluşmuş Yedigöller adı altında küçük gölleri mevcuttur. 1996 yılında Üskül Köyü baraj gölünün yapımına başlanmıştır.
BİTKİSEL ÜRETİM VE DURUMU
İlçemiz merkez ve köylerinde tarımsal üretim yapılan tarım alanı 500.000 dekardır. Bu alanın 407
İlçenin Tarihi :
İlçenin tarihi pek bilinmemekle birlikte çok eski dönemlere dayandığı tahmin edilmektedir. ÇİFTLİK İlçe Merkezi bir dönem Nahiye merkezi olmuş, 1972 yılında Belediye teşkilatı kurulmuştur. İl Merkezine uzak olması ve bunun yanı sıra İlçede görülen ağır kış şartları ve toplu bir yerleşim merkezi olmasından dolayı 20.05.1990 Tarihli ve 20523 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanan 07.05.1990 tarih ve 3644 sayılı Kanunla İlçe olmuştur.
Coğrafi Yapısı :
Çiftlik İlçesi, Niğde İlinin Kuzeybatısında yer almaktadır. İl Merkezine 65 Km. uzaklıkta olup 1555 metre rakımlıdır. Dağları çıplak ve yok denecek kadar az ormanlıktır. Karasal iklim hakim olmaktadır. Yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve kar yağışlı geçer. İlçemiz merkezini çevreleyen Melendiz dağları Orta Torosların devamıdır. En büyük tepesi Beşparmak tepesi olup 2935 m. yüksekliktedir. Çiftlik İlçesi I. ve II. Jeolojik zamanlarda oluşmuştur. Zamanla tektonik ve dış olaylar neticesinde yüksekliğini kısmen kaybetmiştir. Arazinin yaşı eski olmasına karşılık, bugünkü yüksekliğini neojen (Genç Tersiyer) sonu ve kuaterner (IV.zaman) içindeki dikey yükselmelerle almıştır. Tersiyerdeki bu tektonik hareketler sonucu olarak bölgede püskürme meydana gelmiş, İç Anadolu Kristalinin temeli ile Toros kıvrım dağlarına geçiş bölümünde yer almıştır. Bugün dahi Melendiz dağlarında volkan kraterlerine aşınmış olarak rastlamak mümkündür. (Kitreli Kasabası sınırları içinde) Çiftlik İlçesi çevresinde ve Melendiz ovasında Azatlı Kasabası Küllüce Mahallesinde Püskürük taşı olan Bazalttan müteşekkil arazilere rastlanır. Çiftlik çevresinde ve Melendiz ovasında arazi homojen yani alüvyonların bulunduğu arazilerdir. İlçenin Yüzölçümü 587 Km2’dir.
Sosyal Durum :
Konut :
İlçe Merkezi ve merkeze bağlı Kasaba ve Köylerdeki evler genellikle taştan yapılmış olup tek katlı konutlardır. Yeni yeni çok katlı yapıma başlanmıştır.İlçemizde tapu ve kadastro işlerinin yapılmamış olması da modern şehircilik anlayışının uygulanmasını geciktirmiştir. Konutların tamamına yakın bir kısmında tuvalet bina dışında olup banyolu evlerin sayısı azdır.İlçe merkezinde memurlar için en az 100 konuta ihtiyaç vardır.toplu konut çalışmaları yerel yönetimler tarafından yapılmalıdır.
b. Sosyal Yaşantı :
İlçe Nüfusunun geneli tarımla uğraşır. İlçemizde halkın meşgul olacağı yerler genellikle kahvehanelerdir. Kahvehaneler oldukça fazla durumdadır. Sinema, tiyatro ve buna benzer sosyal faaliyetler gelişmemiştir.
EĞİTİM VE KÜLTÜR DURUMU :
İlçede 19 adet İlköğretim okulu mevcut olup bunlardan 16 adedinde 1-8. sınıflar , 2 adedinde 1-5. sınıflar, 1 adedinde de 6-8. sınıflar vardır.
1 Adet Çok Programlı Lise mevcuttur. İlköğretim Okullarının 3’ü ve Çok Programlı Lise İlçe Merkezindedir.. İlçe merkezinde 1 adet Halk kütüphanesi hizmet vermektedir.
Ayrıca ilçe merkezinde şu anda bakım ve onarım ihtiyacı olan semt Futbol sahası vardır. İlçede Yüksekokul açılması için bir dernek kurulmuştur.
İlköğretim okullarından mezun olan öğrencilerden liseye devam etmeyenler çeşitli meslek dallarında ilçe dışına gitmektedir.bunların dışında kalanlar ise tarla işlerinde ailesinin yanında çalışmaktadır.Kışın ise çalışma imkanları olmadığından kahvehanelerde zamanlarını geçirmektedirler.
İlköğretim okullarından mezun olan öğrencilerden % 70‘ i mesleki eğitime yönelme isteği içindedir. İlçemizde teknik lise açılması halinde bu oran artacaktır. M.Y.O. ile ilgili altyapı olarak dernek kurulmuş olup faaliyetlerini yürütmektedir.
Bilgisayar donanımı ve laboratuvarı sadece Mustafa Kemal İ.Ö.O., Bozköy İ.Ö.O., Divarlı İ.Ö. okullarında mevcut olup bu okulların tümünde formatör öğretmen vardır.
Azatlı Şehit Salim ERTEN ve Merkez Şh.Şakir TEKİN İlköğretim Okullarında Bilgisayar laboratuarı kurulması planlanmıştır.
Halk Eğitim Merkez Müdürlüğümüzce yetişkinlere ve öğrencilere yönelik bilgisayar kursları açılmaktadır.. İlçemizde 01.07.2002 tarihi itibariyle toplam 221 öğretmen mevcut olup öğretmen ihtiyacı branşlara göre aşağıda sunulmuştur. İlçemizde 60 öğretmen kirada oturmakta ve 80 kapasiteli lojmana ihtiyaç vardır.
TARİHSEL GELİŞİM
Ulukışla yöresi, Coğrafi konumu ve stratejik önemi nedeniyle, hemen her dönemde canlı ve hareketli bir yöre olmuştur. yöre Tarih boyunca değişik Kültürden insan topluluklarını bünyesinde barındırmıştır. Bölgenin kayda değer ilk tarihi olayı Hitit İmparatorluğu'na dahil oluşudur. Hİtitlerden sonra Bölge, sırasıyla Asurlar, Frigler, Persler ve İ.Ö. 334 yılında Makedonya kıralı Büyük İskender'in eline geçmiştir. Daha sonra Selevkos ( Asya) İmparatorları ile Kapadokya Kralları arasında çekişmelere sahne olmuştur. İ.Ö. 17 İ.S. 395 yılları arasında Roma İmparatorluğu 'nun egemenliğine girmişsede İmparatorluğun ikiye ayrılmasıyla, 1075 yılına kadar Bizans İmparatorluğu'nun hakimiyetinde kalmıştır. Ulukışla'ya bağlı Porsuk köyü sınırları içinde Zeyve Höyüğün'nde yapılan arkeolojik çalışmalar sonucu ele geçen buluntularHiti, Frig ve Roma dönemlerine aittir. Kent Roma döneminde faustinaya atfen faustinepolis adıyla anılmıştır. Roma İmparatoru Marcus Aurelius'un karısı Faustina nın mezarı Ulukışla yakınındaki Başmakçı köyündedir. Kent yakınındaki Kale, Lülve adıyla anılmaktadır.
Bölge Melikşah'ın komutanlarından Emir Ahmed Danışmend Taylı ve oğlu Emir Gazi tarafından fethedilmiştir. 1156-1192 tarihleri arasında hüküm süren II. İzzeddin Kılıçarslan Niğde ili topraklarını Konya Sultanlığına bağlamıştır. I.Gıyaseddin Keyhüsrev'in ( 1192-1211) oğlu I.İzzeddin Keykavus döneminde ( 1211-19) Ulukışla'nın yönetim bakımından Niğde'ye bağlandığı bilinmektedir.
Niğde, 1327'de İlhanlıların; 1357 tarihinden itibarende Karamanoğullarının yönetimine girmiştir. Niğdenin Osmanlı Topraklarına katılması Fatih'in 1466 yılında Konya'yı ele geçirmesi ve 1470 yılında İshak Paşa'nın Niğde'yi zaptadmesiyle gerçekleşmiştir.Doğu'ya yapılan seferlerde Niğde il bir konaklama yeri olmuştur.İran Seferinden Dönen Kanuni Sultan Süleymanda 1549 yılında Ulukışla'dan geçmiştir.
Ulukışla XVI yüzyılda Niğde'nin Bor kazasında Secaeddin Nahiyesi XVIII. Yüzyılda Şücaeddin XIX Yüzyılda ise Bozok Eyaletinde Şücaeddin ve Ulukışlama adlarında kazaydı. Halk arasında Kışla adıyla anılan Öküz Mehmet Paşa Külliyesi nedeniyle enson Ulukışla olarak adlandırılmıştır. İlçe daha sonraları Niğde'ye bağlanmış Nevşehirli Damat İbrahim Paşa zamanında Nevşehirin yıldızının parlamasıyla önem kazanmıştır. Kurtuluş savaşı yıllarında Fransız İşgalcilere karşı mücadele veren Kuvayi Milliyenin başlıca Üstlerinden birisi olmuştur.Bugün Ulukışla Niğde'ye bağlı bir İlçedir.
İLÇENİN ADI NEREDEN GELİYOR ?
16. Yüzyılın ilk yarısında Osmanlı sadrazamlarından Öküz Mehmet Paşa tarafından yaptırılan Kervansarayın hizmete girişiyle "ULUKIŞLAK " olarak adlandırılmış ve daha sonra "ULUKIŞLA" adını almıştır. Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşuyla ilçe statüsü kazanmış ve Türkiye'nin en eski ilçeleri arasında yerini almıştır.
Babadan oğula geçen bir yönetim şekli ile Kışla ve çevresine belirli aralıklarda, Dudular, Berberoğulları, Çavuşukelköseler, Hatipoğulları, Kadılar, Ağalar, Hamamcılar, İlyasoğulları, Kalaklar, Körhamzalar, Hacıhocalar sülaleleri yerleşmişlerdir. Yerleşim merkezleri olarak; Küçükilbey, Büyükilbey, Alpagut ve Ballık adını alan semtler seçilmişlerdir.
İLÇENİN COĞRAFİ YAPISI
İlçe İç Anadolu Bölgesi'nin Orta Kızılırmak Bölümünde 34o 30' 16'' Doğu boylamları 36o 58' 5'' Kuzey enlemleri arasında yer almaktadır. Yüz ölçümü 1502 km2 ( 1503?) olup, istasyon mevkisinde denizden yüksekliği 1427 m olarak ölçülmüştür.
İlçe Orta Toroslar kesiminin Medetsiz ve Bolkar Dağları arasındaki geniş bölümün ağzında, Aydos Dağlarının Kuzey eteklerinde kurulmuştur.
İlçe topraklarını Doğuda Adana ilinin Pozantı, Güneyde Mersin ( İçel) İlinin Tarsus, Batıda Konya ilinin Ereğli, Kuzeyde Niğde ilinin Bor ve Çamardı ilçeleri çevirir. İlçe, Bolkar dağları Konya ovası, Aladağ ve Hasandağı arasında kalan Kırıkgeçit vadisi arasındaki platoda kurulmuştur. Vadi Boyunca İç Anadolu düzlükleri yer alır. Etrafındaki Penoplen şeklindeki yükseklerde kalker tabakaları görülür. Çevre dağlar maden yönünden zengin olup, Maden ve Gümüş köyleri civarında kurşun simli kurşun, gümüş ve altın yataklarına rastlanır. Katran Dede yöresinde Linyit, Güney tepelerinde alçı taşı yatakları vardır.
İKLİM ÖZELLİKLERİ
İklim tipik İç Anadolu bozkır iklimidir. Yazlar serin ve kurak, kışlar soğuk ve kar yağışlıdır. Yağış yoğunluğu ilkbahar mevsimine kayar. Bitki örtüsü step ( Bozkır) dır. 1185264.25 hektarlık genel ormanlık saha bulunmaktadır.
İklime bağlı olarak yetiştirilen ürünlerin başında; buğdaygiller gelir. Yamaçlarda bağcılık, sulanabilen alanlarda başta elma, kiraz, armut v.b. olmak üzere meyvecilik ve sebzecilik yapılır.
Bozkırlık alanların tarım yapılmayan yamaçlarında küçükbaş hayvancılık yapılmakta, son yıllarda büyükbaş hayvancılık, arıcılık, kiraz üretimi önemli miktarlarda artışlar göstermektedir.
Ortalama nemlilik oranı 62,2 , açık günler sayısı 128, kapalı günler sayısı 237 dir. Ortalama yağış miktarı 26,5 mm, karlı günler sayısı 57'dir. Hakim rüzgar; kış gününde keşişleme (Güneydoğu), yaz günlerinde batı rüzgarıdır.
Çevre dağlarının ormansız oluşu nedeni ile karların erimesi ve bahar yağmurlarına bağlı olarak taşkın olayları yoğunlaşır.
TARIMSAL YAPISI
İlçemiz Merkez ve Köylerinde tarımsal üretim yapılan tarım alanı 333.540 dekardır. Bu alanın 259.660 dekarı kıraç arazi ve 73.880 dekarı sulanabilir arazi vasfındadır.Arazi kullanım durumuna göre yapılan tarımsal faaliyetleri ele aldığımızda;
ARAZİ KULLANIM ŞEKLİ MİKTARI (Da)
Toplam Arazi Varlığı 1.502.470
Toplam Tarım Alanı 333.540
Kıraç Arazi Miktarı 259.660
Sulanan Arazi Miktarı 73.880
Tarla Alanı 291.110
Bağ -Bahçe-Sebze Alanı 42.430
Çayır Mer’a Alanı 625.970
Ormanlık Alan 270.280
Tarım Dışı Alan 272.680
